The imitation game

Deze film met Benedict Cumberbatch in de hoofdrol vertelt het op waargebeurde feiten gebaseerde
verhaal van Alan Turing, een man die een belangrijke rol heeft gespeeld tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Hij ontwikkelde tijdens de oorlog een machine die de berichten van de Duitsers kon
decoderen. Op die manier waren de geallieerden op de hoogte van de posities van de Duitsers en
de aanvallen die ze planden. Naar verluidt zorgde Turings uitvinding ervoor dat de oorlog zeker 
twee à drie jaar minder lang heeft geduurd.

De korte inhoud van de film sprak mij onmiddellijk aan. Ik hou namelijk van films die gebaseerd
zijn op waargebeurde feiten en zeker als daar ook een historische achtergrond aan vasthangt.
De film heeft me ook echt kunnen bekoren. Ondanks het feit dat de film weinig actie bevat,
heeft het toch een heel mooie plot. Het verhaal bevat heel wat aangrijpende momenten, zoals
het punt waarop Turing en zijn team moeten beslissen om een volledige Engelse vloot op te
offeren zodat de Duitsers niet te weten komen dat ze Enigma hebben gekraakt. Dit is een heel
moeilijk moment, vooral omdat de broer van een van de wiskundigen mee op die vloot zit en
hoogstwaarschijnlijk zal sterven in de aanval. Het einde van de film heeft me echt geraakt.
Enkele jaren na de oorlog wordt Turing veroordeeld, omdat hij homoseksueel is. Door die
veroordeling moet hij een hormonenkuur volgen, die hem chemisch castreert. Deze situatie
verandert hem compleet waardoor hij een jaar later zelfs zelfmoord pleegt. Dit terwijl Turing heel
wat levens gered heeft door zijn uitvinding. Onze samenleving heeft nu nog steeds heel wat te danken
aan Turing. Zijn machine is achteraf bekeken een voorloper van onze huidige computers. Jammer
genoeg heeft Turing dit succes nooit mogen meemaken. In 2013 heeft hij postuum toch nog gratie
gekregen van Queen Elisabeth en werd zijn veroordeling geschrapt.

Onder meer de vertolking van Alan Turing door Benedict Cumberbatch zorgt voor een enorme
meerwaarde in de film. Hij geeft op een schitterende manier het toch wel speciale karakter van
Turing weer. Turing is een heel afstandelijke persoon, die moeilijk contacten legt met anderen
waardoor hij in zijn leven niet veel vrienden heeft gehad. Op school liet iedereen hem links liggen, 
omdat hij zo slim was. Wanneer hij op de geheime crypto-analytische dienst terechtkomt en
moet samenwerken met een vijftal andere wiskundigen verlopen de contacten ook niet vlot.
Hij zit altijd apart, communiceert niet met de anderen en werkt alleen aan zijn machine.
Halverwege de film komt er een keerpunt. Wanneer de mooie Joan zijn pad kruist en ze mee
komt helpen op de dienst verandert er iets aan Turings gedrag. Zij leert hem vriendelijk te zijn
voor de anderen en langzamerhand beginnen de wiskundigen hem toch als vriend te zien. Vanaf
dat punt geloven ze ook allemaal in zijn project en werken ze samen om de machine zo snel
mogelijk gebruiksklaar te maken. Wanneer de oorlog ten einde is en iedereen terug zijn eigen weg
gaat, vervalt Turing terug in zijn oude leven: een eenzaam leven zonder vrienden.

In de film worden drie belangrijke periodes uit het leven van Turing naar voren gebracht. Uiteraard
krijgt de periode van de oorlog waarin Turing zijn machine maakt de meeste aandacht in de film.
Daarnaast wordt er ook regelmatig gebruik gemaakt van flashbacks naar Turings schooltijd.
Zo ontdekt de kijker hoe Turing zo bedreven werd in het kraken van cryptische codes en
waarom de machine de naam Christopher kreeg. De derde periode is die na de oorlog wanneer
Turing helemaal wegzinkt door zijn veroordeling en de hormonenkuur waardoor hij chemisch
wordt gecastreerd. De overgangen tussen die drie periodes verliepen soms wat bruusk naar
mijn gevoel, maar anderzijds zorgde dat wel voor de afwisseling in de film. Zonder die
flashbacks zouden sommige scènes misschien wat eentonig geworden zijn.

Ik vond het alleszins een geslaagd bioscoopbezoek. Vooral omdat ik na de film het gevoel had dat
ik echt iets had bijgeleerd. Ik heb interesse in geschiedenis en vooral in de twee wereldoorlogen,
maar over Alan Turing had ik nog nooit iets gehoord of gelezen. Ik vind het dan ook heel goed dat
de man nu onder de aandacht wordt gebracht met deze succesvolle film. Zo krijgt de man
toch nog een eerbetoon, weliswaar postuum. Dat de film succesvol is, bewijzen de negen nominaties
voor de British Academy Film Awards, de vijf nominaties voor de Golden Globe Awards en de acht
nominaties voor de Oscars. Uiteindelijk heeft de film de Oscar voor best bewerkte script gewonnen.
Voor mij was de film alleszins meer dan één Oscar waard!