Fictieautobiografie

Al heel mijn leven ben ik gepassioneerd door boeken. Alles begon met de korte verhaaltjes die
mijn mama me elke avond voorlas. Ik genoot zichtbaar van de avonturen van de kabouters in het bos
of van de elfjes in het woud. Toen ik drie jaar werd, vroeg ik als verjaardagscadeau boeken. Ik kon
eigenlijk nog niet lezen,  maar toch las ik al voor aan de andere kindjes in de klas. Ik vertelde gewoon
wat er op de prentjes te zien was en maakte zo mijn eigen verhaaltjes.  Mama moest die verhalen,
meestal sprookjes, één keer voorlezen en daarna las ik ze zelf na aan de hand van de prentjes.
Natuurlijk las ik in die periode niet enkel boeken, ik keek ook graag naar televisie.
Voornamelijk programma's op Ketnet konden me in die tijd enorm boeien en de films van
Walt Disney vond ik altijd prachtig om naar te kijken. De Leeuwenkoning ('The Lion King')
was mijn favoriete film en zelfs nu pink ik nog elke keer een traantje weg als ik de film zie.
Vanaf de lagere school maakte mijn fascinatie voor Disneyfilms plaats voor de musicals van
Studio 100. Ik kon die musicals eindeloos blijven bekijken tot ik alle liedjes en danspasjes 
uit mijn hoofd kende.

Op vlak van lezen ging ik er enorm op vooruit in de lagere school. In het eerste leerjaar kon
ik al boeken lezen die eigenlijk te moeilijk waren voor mijn leeftijdscategorie. Op het einde 
van het eerste leerjaar kon ik al lezen op het hoogste leesniveau. Normaal moest dit pas bereikt
worden op het einde van het vijfde leerjaar. Dit zorgde ervoor dat ik als zesjarig kind al boeken
voor kinderen vanaf tien jaar mocht lezen. Uiteraard was de inhoud van die boeken niet altijd
even begrijpbaar, maar dat deerde mij niet. Ik richtte mij eveneens niet op een bepaald genre.
Ik las zelfs veel 'weetboeken' zoals dat toen genoemd werd. Ik had enkele jeugdencyclopedieën
over dieren in mijn boekenkast staan en ik greep die regelmatig vast om zo wat meer te weten
te komen over al die dieren. Op die manier onderscheidde ik me wel van mijn klasgenoten, want
de meeste van hen waren toen vooral geïnteresseerd in strips en boeken met veel prenten.
Ik niet, meer nog, ik heb nooit graag strips gelezen. Hoe minder prenten een boek had, hoe beter
ik het vond. Enkele van mijn favoriete boeken uit mijn lagere schooltijd zijn: de Dolfijnenkind- reeks
(Patrick Lagrou), Twee paar vleugels (Karel Verleyen), De ogen van Loena Boena (Lydia Verbeeck)
en de boeken van Brigitte Minne.

In het middelbaar bleven boeken een belangrijke rol spelen in mijn dagelijkse leven.
Niet enkel omdat ik de richting Moderne Talen gedaan heb en ik dus vaak verplicht boeken moest
lezen om boekbesprekingen te maken, maar ook omdat ik in mijn vrije tijd nog veel las.
Ik probeerde toen ook steeds vaker boeken uit verschillende genres te lezen. Onder andere
detectives (Pieter Aspe), fantasyboeken (Twilight - Stephenie Meyer), romans ( Animal Farm -
George Orwell) en klassiekers (Les Misérables - Victor Hugo; Pallieter - Felix Timmermans)
hebben mijn middelbare schooltijd opgevrolijkt. Ik ben er zeker van dat een heleboel van die boeken
mijn literaire competentieniveau ten goede zijn gekomen.

Op vlak van televisie begon ik eveneens mijn niveau te verhogen. Ketnet verdween steeds meer
op de achtergrond en er kwamen andere programma's in de plaats. Ik keek dagelijks naar een
soapserie en ook Vlaamse reeksen en misdaadseries begonnen me meer te interesseren.
Op vlak van films scoorden, zoals toen bij velen, Harry Potter, Twilight en Pirates of the Caribbean
zeer goed. Het niveau van films lag niet zo hoog als dat van boeken, maar ik ben nooit echt een
grote filmliefhebber geweest. Tot op de dag van vandaag verkies ik een goed boek boven een film en
een bioscoopbezoek moet meestal wijken voor een theatervoorstelling. Die theatermicrobe heeft me
rond mijn veertien jaar te pakken gekregen en sindsdien ga ik minstens acht keer per jaar naar een
toneelstuk of musical kijken. Onlangs zag ik de musical 14-18 en dit was de meest verbluffende en
magische musicalervaring die ik ooit heb meegemaakt. Ik kan echter ook genieten van eenvoudig
amateurtheater, het hoeft niet altijd zo groots te zijn om goed te zijn. Omdat mijn passie voor
theater zo groot werd, ben ik op mijn vijftiende in een amateurtheatergezelschap gestapt. Optreden
voor een volle zaal is echt het leukste gevoel dat er bestaat en ik hoop dat gevoel nog
vaak te mogen hebben.

Sinds kort heb ik een nieuwe passie: het bekijken van oude tv-reeksen zoals Wij, heren van Zichem
of Dagboek van een herdershond. Ik houd enorm van die nostalgie en dat is ook te merken aan de
boeken die ik de afgelopen twee jaar heb gelezen. Onder andere Hendrik Conscience, Ernest Claes,
Felix Timmermans en Louis Paul Boon passeerden de revue. Die oude boeken hebben ervoor
gezorgd dat ik mij nu op literair competentieniveau vijf bevind. Oude boeken zijn namelijk niet zo
eenvoudig vanwege het ouderwetse taalgebruik. Desondanks dat al deze klassiekers mijn voorkeur
dragen op dit moment, probeer ik toch zoveel mogelijk af te wisselen tussen verschillende genres. 
Detectives, fantasyboeken, recente romans... komen tussendoor zeker nog aan bod. 

Jammer genoeg heb ik de voorbije drie jaar weinig tijd gehad om te lezen vanwege mijn studies.
Ik heb mij voorgenomen om doorheen het jaar tijd te blijven maken voor het lezen van boeken. 
Er zijn namelijk nog tientallen boeken die staan te wachten in mijn boekenkast. Afgelopen zomer
heb ik er alvast enkele van mijn verlanglijstje kunnen schrappen waaronder de
The Lord of The Rings - trilogie (J.R.R. Tolkien) en De Leeuw van Vlaanderen (Hendrik Conscience).
Vooral dit laatste boek heeft me enorm veel voldoening geschonken. Ik durf zelfs zeggen dat het,
ondanks de ouderdom van het boek en de oude taal, één van de beste boeken is die ik ooit heb gelezen.
Het boek straalt  zo veel kracht uit en als lezer word je volledig meegenomen in het verhaal.
Het verhaal is ook gebaseerd op onze geschiedenis wat het eens zo boeiend maakt.

Ziet gij den zwarten Leeuw niet rijzen, zoo fier op 't trotsche gouden veld?
Ziet gij zijn forsche reuzenklauwen, waarvan één slag den vijand velt;
Ziet gij zijn bloedige oogen gloeien, ziet gij zijn maan zoo breed verward?
Die leeuw is onze Leeuw van Vlaand'ren, die rustend nog de wereld tart.
Vlaanderen den Leeuw! Wat Walsch is, Valsch is. Slaat al dood!
(Hendrik Conscience, 1838)

Ik hoop dat ik mijn vrije tijd kan blijven opvullen met literatuur en theater en dat ik nog veel goede
boeken mag ontdekken. Enkele boeken die ik binnenkort graag zou lezen zijn: Het verdriet van België
(Hugo Claus), Inferno (Dan Brown), Herman Coene (Ernest Claes) en Vele hemels boven de zevende
(Griet op de Beeck). Ze staan allemaal al te wachten in de boekenkast.
Mijn theatertickets voor het komende theaterseizoen liggen ook al klaar dus het eerstvolgende jaar
zal ik  zeker geen gebrek hebben aan literatuur en cultuur in mijn leven.

Bron:
Conscience, H. (1838). De Leeuw van Vlaanderen. Brussel: Office de publicité.